Hrabina z jedenastego pokolenia (rodzina Croft
otrzymała tytuł i prawa Abbingdonów z Surrey od króla Edwarda VI w 1547 roku).
W wieku dziewięciu lat przeżyła katastrofę samolotu w Himalajach, która
odebrała życie jej matce. Gdy Lara ukończyła osiemnaście — jej ojciec
zaginął w Kambodży. Jako że ciało Richarda Crofta nie zostało oficjalnie
odnalezione, nie mogła bezpośrednio odziedziczyć tytułu Croftów i wzięła
czynny udział w zawziętej kłótni rodzinnej o kontrolę nad całym majątkiem.
Ostatecznie wygrała batalię sądową i objęła w posiadanie spadek, zrażając do
siebie wszystkich krewnych. Teraz w jednej ze swoich rezydencji mieszka wraz z
kamerdynerem — Winstonem.
Archeologiczne ziarno zasiał w niej przyjaciel jej
ojca, a także późniejszy mentor i towarzysz podróży — profesor Werner
von Croy. Pełnił rolę mistrza, dopóki nie porzucił Lary w walącej się
piramidzie egipskiej. To zmieniło jej życie diametralnie – Lara z pogodnej i otwartej stała się nieczuła i osamotniona. Gdy Werner umarł, została posądzona o jego morderstwo, gdyż w jego mieszkaniu znaleziono jej ślady.
Zanim stała się poszukiwaną przestępczynią, metody jej pracy często poddawane były wątpliwościom
przez urzędników państwowych, obrońców prawa, jak i innych archeologów, przez
co pozostawała ona w centrum niepohamowanych spekulacji i intensywnych debat
w naukowym środowisku. W mediach bywała rozmaicie
opisywana: począwszy na określaniu jej jako niefrasobliwej, na
nieodpowiedzialnej kończąc. Niektórzy uczeni sugerowali, że jej notoryczny brak
dokumentacji i brutalna metodologia skaziły niezliczone place budowy i
wyrządziły więcej złego niż dobrego, a teraz Croft w końcu się doigrała.
